Tężnie

Stanowią najbardziej rozpoznawalny element architektury Ciechocinka. Trzy tężnie, czyli drewniane konstrukcje do odparowywania solanki, znajdują się w centrum uzdrowiska, w Parku Tężniowym.

Ustawione są względem siebie w kształt podkowy. Każda z nich ma wysokość 15,8 m, a ich łączna długość wynosi 1741,5 m. Wspierają się na ok. 7000 wbitych w ziemię, dębowych palach, na których umieszczono świerkowo-sosnową konstrukcję wypełnioną tarniną, po której spływa solanka.

Solankę pompuje się do tężni z fontanny „Grzybek” zbudowanej w 1926 r., stanowiącej obudowę jednego z 19 ujęć eksploatacyjnych (fontanna pełni więc rolę ozdobną i przemysłową, jest także naturalnym inhalatorium, jako że powietrze przy niej nasycone jest cząsteczkami jodu) i wtłacza na górę do korytek zainstalowanych na szczycie. Stamtąd, solanka przesącza się kroplami po ścianach tężni i pod wpływem wiatru i promieni słonecznych intensywnie paruje. Dzięki temu wokół tężni powstaje bogaty w jod mikroklimat, tworzący naturalne, lecznicze inhalatorium.

Ciechocińskie tężnie wzniesiono z inicjatywy Stanisława Staszica (w Parku Tężniowym znajduje się jego pomnik) i Ministra Skarbu Królestwa Polskiego, księcia Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego.

Zbudowano je po pierwszym rozbiorze Polski, gdy bogate w złoża soli Wieliczka i Bochnia znalazły się pod zaborem austriackim. Ciechocinek ze swoimi źródłami solankowymi zaprzątnął wówczas uwagę kompetentnych urzędów. Tężnie I i II wybudowano w latach 1824-28, trzecia powstała w 1859 r. Zostały one zaprojektowane przez profesora Akademii Górniczej w Kielcach, Jakuba Graffa.

Opłaty za zwiedzanie są pobierane sezonowo (wiosna-jesień) natomiast w okresie jesienno-zimowym wstęp jest bezpłatny.

Zabytkowy kompleks trzech wielkich, drewnianych tężni w których odparowuje się solankę. Miejscowe źródła miały zrekompensować Polsce stratę kopalni w Bochni i Wieliczce, zagarniętych w I rozbiorze przez Austrię, jednak budowa tężni rozpoczęła się dopiero w 1824 roku. Każda ma niemal 16m wysokości, razem ponad 1740m długości, wspiera je ok. 7tys. dębowych pali.