Warzelnia Soli

Drogę do Warzelni Soli oddalonej nieco ponad kilometr na północny-wschód od tężni najlepiej pokonać spacerując Traktem Solnym, biegnącym po wale przeciwpowodziowym.

Warzelnia została zbudowana w 1830 r., podobnie jak tężnie, z inicjatywy Stanisława Staszica i księcia Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego. Jest to skromny budynek o cechach klasycystycznych. W warzelni wytwarzana jest sól spożywcza a także jej pochodne, tj. stosowany w lecznictwie Ciechociński Szlam i Ług. W części obiektu urządzone jest muzeum, w jakim oglądać można zbiory dotyczące warzelnictwa (np. narzędzia do produkcji soli z wód solankowych) oraz rozwoju ciechocińskiego uzdrowiska (np. używane na początku XX w. aparaty do gimnastyki leczniczej znanego, szwedzkiego lekarza, Wilhelma Zandera).

Na terenie warzelni uwagę zwraca także XIX-wieczny, drewniany zbiornik na stężoną solankę, która dociera do niego z tężni poprzez system rur. W warzelni jest ona podgrzewana przez co woda zostaje z niej całkowicie odparowana.

Zabytkowy obiekt uzdrowiskowy, wybudowany w 1830 r. w stylistyce klasycystycznej. Aktualnie dużą jego część stanowi muzeum, gdzie interesujące eksponaty prezentują dawne sposoby warzenia soli i historię rozwoju kujawskiego kurortu. Co więcej w warzelni wciąż trwa produkcja soli spożywczej oraz wykazujących lecznicze właściwości ciechocińskiego ługi i szlamu.